Sidney'de İtalyan zarafeti

Mosman’daki bu çağdaş villanın büyük bronz kapılarından içeri adım attığınızda tasarımın özünü birden fazla şekilde özetleyen bir görünüm ile karşılaşıyorsunuz. İlk olarak bordo, pembe ve fildişi tonlarında büyük mermer levhalar klasik Palladiana mozaik tarzında döşenen yer karoları olarak karşımıza çıkıyor.

İç mekânda mermer karoların kombinasyonu bordo, pembe, yeşil ve fildişi geometrik bir desene dönüşüyor. Bu dört renk, dört katlı, beş yatak odalı evin renk paletinin oluşturuyor ve mermer, evin en etkileyici malzemelerinden biri olarak baştan sona önemli bir rol oynuyor.

İç Mimar Greg Natale projenin başlangıç noktasını şöyle açıklıyor: “İç mekân karolarının deseni, ahşap duvarlardaki üçgen yivlerde de devam eden bir Art Deco etkisini ortaya koyuyor.

Salondaki duvarda asılı olan cam aynanın brütalist bir tarzı var. Ve son olarak, İtalyan rasyonalizminden ilham alan, büyük bronz ve cam panelleri olan gösterişli kapılar.

Bu üç stil, bu büyük evin tasarımındaki ana etkilerimdi. Bu üç stilin birlikte uyum içinde çalışması binanın yapısına, ev sahiplerinin isteklerine ve benim Avrupa’daki seyahatlerime bir yanıttı.” Greg Natale seyahatlerinin bu projeye etkisini şu sözlerle ifade ediyor: “Seyahat her zaman yeni ilhamlara açılan bir kapıdır. Bu projeden önce İtalya ve Fransa’ya birkaç seyahat yaptığım için şanslıydım.

Benim için en önemli deneyimlerden biri, 1930’larda İtalyan rasyonalist hareketinin zirvesinde inşa edilen Milano’daki Villa Necchi Campiglio’yu ziyaret etmek oldu. Klasizm ve modernitenin karışımına, mermer ve granit zeminlerin, ahşap panelli duvarların, metal kapılarının güzelliğine aşık oldum. Klasik ve çağdaşı birleştirmeye odaklanan bu evin iç tasarımına başladığımda bu özellikler aklıma geldi. Bina modern olabilirdi ama yine de eğimli çatı ve saçak gibi unsurlara sahipti ve sahipleri minimalist bir tarzdan ziyade kornişler ve sıcak tonlarla dolu bir tasarım gibi bazı geleneksel özellikler istediler. Art Deco’ya düşkündüler, 70’lerin sonlarına ait mobilyaları seviyorlardı ve her ikisi de sarı meşe zeminler talep ediyordu. Paris’teki seyahatlerim, bazı yatak odalarında ve yaşam alanlarında görülen döşeme tahtalarının şerit desenini kullanmama yol açtı.”